ਕਿਸੇ ਦੀ ਸਿਆਣੀ ਗੱਲ ਲੋਰੀ ਵਾਂਗ ਸੁਣਨ ਨਾਲ ਰੂਹ ਖਿੜਦੀ ਹੈ। ਰੋਮ ਰੋਮ ਜਾਗਦਾ ਹੈ।
ਸਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਸੱਜਰਾਪਣ ਕੁਝ ਕਰ ਗੁਜ਼ਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤਤਪਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਮਾਂਵਾਂ ਦਾਦੀਆਂ ਦਾਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨਸੀਹਤਾਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਪੂਰਵਜ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਪੈੜਾਂ। ਮੱਤਾਂ। ਮੱਥਿਆਂ ਵਿਚ ਸੁਣਨ ਨਾਲ ਹੀ ਲਿਖੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।
ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸੋਹਣਾ ਤੇ ਸੁੰਦਰ ਮਾਰਗ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ।
ਇਹ ਨਸੀਹਤਾਂ ਸੁਣ ਪੱਲਿਆਂ ਨਾਲ ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਬੰਨੀਆਂ ਉਹ ਧਨ ਹੋ ਗਏ ਹਨ।
ਗੁਰੂਆਂ ਗੱਦੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦਸਦੀਆ ਹਨ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ।
ਇਹ ਗੱਲ ਲੜ੍ਹ ਬੰਨ ਲੈ ਆਪਣੇ।
ਉਹ ਇਹੀ ਸਦਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਵਾਰ ਵਾਰ।
ਸੋ ਸੁਣਨ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਕੰਨਾਂ ਦੀ ਕਲਾਮਈ ਬਣਾਉਣਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਵਿਚ ਗੁੰਨ੍ਹਣਾ। ਘੋਲ ਘੋਲ ਪੀਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਜਿਵੇਂ ਤਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਤੇ ਚੰਨ ਗਰਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਦੁੱਧ ਦੇ ਛੰਨੇ ਵਿੱਚ ਘੋਲ ਘੋਲ ਪੀਵੀਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਸੁਣਿਆ ਵਿਚਾਰਿਆ। ਵਰਤਿਆ। ਫਾਰਮੂਲਿਆਂ ਵਾਂਗ। ਸੁਰਤ ਸਮਝ ਨੂੰ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਰਹੱਸਵਾਦ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰ ਕਰ ਸਮਝਾ ਦੇਵੇਗਾ।
ਪੰਛੀਆਂ ਭੰਮਰਿਆਂ ਬੀਂਡਿਆਂ
ਮੋਰਾਂ ਕੋਇਲਾਂ ਦੇ ਰਾਗਾਂ ਵਰਗਾ ਗੀਤ ਸੰਗੀਤ ਜੇ ਅੱਜ ਤੱਕ ਬਣਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਦੱਸੋ।
ਕਿਸੇ ਨੇ ਪਾਪੀਹੇ ਵਾਂਗੂੰ ਗਾਇਆ ਹੈ ਤਾਂ ਦੱਸੋ।
ਮੋਰਾਂ ਵਰਗੀ ਕਿਸੇ ਨੇ ਪੈਲ ਪਾਈ ਹੈ ਤਾਂ ਬਿਆਨ ਕਰੋ। ਨ੍ਰਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਤਾਂ ਦੱਸਿਓ।
ਸਜਿੰਦਿਆ। ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਮਾਸਟਰਾਂ। ਡਾਇਰੈਕਟਰਾਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਧੁਨਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਸੁਣਿਆ। ਵਰਤਿਆ। ਤੇ ਨਵੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ਤਰਜ਼ਾਂ। ਗੀਤਾਂ ਦੀਆਂ ਬਣਾਈਆਂ।
ਨਗਮਿਆਂ ਨੂੰ ਸੰਗੀਤਕ ਵਿਲੱਖਣਤਾ ਬਖ਼ਸ਼ੀ। ਸ਼ਿੰਗਾਰਿਆ।
ਕਲਾਸਿਕਲ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਈਜਾਦ ਹੋਈ। ਸਿਰਫ਼ ਕੰਨ ਲਾ ਕੇ ਜਦੋਂ ਸੁਣਿਆ ਤਾਂ ਹੀ।
ਬਜ਼ੁਰਗ ਕਹਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਕਾਕਾ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣਿਆ ਕਰ। ਕੰਨ ਨੇੜੇ ਕਰਕੇ।
ਨੇੜੇ ਬਹਿਣ। ਗੋਡੇ ਕੋਲ। ਤੇ ਕੰਨ ਕਰਕੇ ਹੀ ਸੁਣਨ ਨਾਲ ਹੀ ਮੱਤਾਂ ਗ੍ਰਹਿਣ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ। ਤੇ ਚੇਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠਦੀਆਂ ਹਨ।
ਗੁਰੂ ਵੀ ਇਹੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਜੋ ਗੁਰੂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਚੇਲੇ ਸੁਣਦੇ ਹਨ।
ਫਿਰ ਉਹੀ ਗੱਦੀ ਨਸ਼ੀਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਬੈਠਦੇ ਹਨ ਅਗਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਤੇ।
ਜ਼ਰਾ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਸੋਚੋ। ਬਿਆਨ ਕਰੋ ਕਿ ਚਸ਼ਮਿਆਂ ਦੀ ਧਾਰਾ ਵਿੱਚ।
ਏਨੀ ਸੋਹਜ ਸੁੰਦਰਤਾ ਵਾਲਾ ਸੰਗੀਤ ਕੌਣ ਪਾ ਗਿਆ ਹੋਵੇਗਾ।
ਕੌਣ ਦੱਸਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ਪਾਣੀ ਦੀ ਧਾਰਾ ਨੂੰ ਕਿ ਤੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗਾ।
ਇਦਾਂ ਕਿਰੇਗੀਂ ਹੰਝੂਆਂ ਵਾਂਗ ਤਾਂ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਧੁੰਨ ਬਣੇਗੀ।
ਹੈ ਨਾ ਸਾਰੀ ਅਸਚਰਜਤਾ ਵਾਲੀ। ਅਲੌਕਿਕ ਕਹਾਣੀ ਕੁਦਰਤੀ ਗੀਤ ਸੰਗੀਤ ਦੀ।
ਕਿਹੜਾ ਬੈਠਾ ਧੁਨੀਆਂ ਬਣਾ ਬਣਾ ਉਣਦਾ ਹੋਵੇਗਾ।
ਇਹ ਸਭ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਕ੍ਰਿਸ਼ਮਾ ਹੀ ਹੈ। ਜੋ ਪਹਿਲੀਆਂ ਸੂਰਜੀ ਰਿਸ਼ਮਾਂ ਹੀ ਲਿਖਦੀਆਂ ਹਨ।
ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਬਣਿਆ ਅਜੇ ਏਡਾ ਵੱਡਾ ਰਾਗੀ ਸੰਗੀਤਕਾਰ।
ਸਿਤਾਰਿਆਂ ਵਾਂਗ ਚਾਨਣੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨੇੜੇ ਬਹਿ ਹੀ ਸੁਣਨਾ। ਤੱਕਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।
ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਦੁਖੀ ਦੀ ਵਾਰਤਾ। ਗਾਥਾ ਸੁਣੀਦੀ ਹੈ।
ਤੇ ਦੋਨੋਂ ਸੁਣਨ ਸੁਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਅਸ਼ਅਸ਼ ਕਰ ਉਠਦੇ ਹਨ।
ਦੁੱਖ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਸੁਣਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ।
ਨਵੇਂ ਨਵੇਂ ਸੰਸਾਰਕ। ਦੁਨਿਆਵੀ। ਸੁਰਾਂ ਰਾਗ। ਕੁਦਰਤੀ ਤਰੰਗਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਬਣੇ।
ਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਨਗਮਿਆਂ ਦੀ ਸੁਰ ਤਾਲ ਬਣ ਉਪਜੇ।
ਪੰਛੀਆਂ ਦੇ ਕਾਇਨਾਤੀ ਅਨੰਦਤ ਗੀਤਾਂ। ਤਰੰਗਾਂ ਨੇ ਸੁਬਾਹ ਨੂੰ ਰਾਗ ਵੰਡੇ। ਸੂਰਜ ਨੇ ਆ ਕੇ ਰੌਸ਼ਨੀ ਵੰਡੀ ਤੇ ਦਿਨ ਤੁਰ ਪਿਆ ਜਹਾਨ ਦਾ।
ਕਿਰਤ ਮਿਹਨਤ ਦੇ ਰਾਹ ਲੱਭੇ ਗਏ। ਜਹਾਨ ਧਨ ਹੋ ਗਿਆ। ਸੁਣਦਾ। ਗਾਉਂਦਾ।
ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਵਰਗੇ। ਫ਼ੱਕਰ ਗਾਉਂਦੇ ਰਹੇ। ਰਾਹ ਵਿਖਾਉਂਦੇ ਰਹੇ।
ਤੇ ਇੰਝ ਫਿਰ ਸ਼ਬਦ ਬੀੜਦੇ ਰਹੇ ਸਤਰਾਂ ਵਿੱਚ।
ਤੇ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਪੋਟਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੋ ਕੇ ਆ ਸਜੇ।
ਸਜਦਿਆਂ। ਸਮਝਾਉਂਦਿਆਂ। ਗੁਰੂ ਵਾਕ ਇਕ ਓਟ ਆਸਰਾ ਬਣ ਗਿਆ ਲੁਕਾਈ ਦਾ। ਜਿਸ ਉਤੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਚਵਰ ਝੁੱਲਦੇ ਹਨ ਰਾਤ ਦਿਨ।
ਆਓ ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਨੂੰ ਨੇੜੇ ਬਹਿ ਕੇ ਸੁਣੀਏ ਤੇ ਗਾਈਏ ਰਲਮਿਲ।
ਯੈੱਸ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਅਹਿਮ ਖ਼ਬਰਾਂ ਦੇ ਅਪਡੇਟਸ ਲਈ ਇੱਥੇ ਕਲਿੱਕ ਕਰਕੇ ਸਾਡੇ ਵਟਸਐੱਪ ਚੈਨਲ ਨਾਲ ਜੁੜੋ
